[:fa]
هدف از تحقیق حاضر بررسی واکنش گیاه خیار به کود NPK (20-20-20) محلول در آب با استفاده از تکنولوژی آبیاری قطره‌ای در زمین‌های کشاورزی غرب ابوظبی امارات است. در این مطالعه رویکردهای تولیدی متفاوتی برای حفاظت از خیارهای گلخانه‌ای در نظر گرفته شد. خیار یکی از مهمترین سبزیجات تابستانی است و برای کشت گلخانه‌ای مناسب تشخیص داده شده است. در نتیجه‌ی شرایط جوی کنترل‌شده در گلخانه‌ها نیز بازدهی و کیفیت آن تا حد زیادی حفظ می‌شود. از آنجا که گلخانه از شبکه‌ای از لوله‌های گالوانیزه و ورق‌های پلاستیکی تشکیل شده است، طراحی ایرودینامیک این لوله‌های گالوانیزه آنها را در برابر بادهای شدید مقاوم می‌کند. عمر متوسط این لوله‌ها بین 10 تا 15 سال است. ضخامت ورق‌های پلاستیکی نیز 200 میکرون است و حدود سه سال عمر می‌کنند. در مقایسه با شرایط جوی هوای آزاد، رطوبت و نمناکی خاک در گلخانه بهتر حفظ می‌شود. با در نظر گرفتن تمام این موارد، کود NPK (20-20-20) محلول در آب با پنج تیمار گوناگون مورد استفاده قرار گرفت: شاهد (بدون اضافه کردن کود)، اضافه کردن 500 گرم کود، 750 گرم کود، 1000 گرم کود و 1250 گرم کود به میزان یکسانی از آب. بر اساس مشاهدات میدانی و تجزیه و تحلیل‌های آماری ارزیابی‌های انجام‌شده نشان داد که تیمارهای گوناگون کاربرد NPK تاثیر مثبتی بر رشد و بارآوری خیارهای گلخانه‌ای داشتند.
از میان سطوح گوناگون تیمار NPK مشاهده شد که مناسب‌ترین دوز برای اضافه کردن کود به سیستم آبیاری 1000 گرم است، چرا که گیاه کوتاه‌ترین مدت را برای گل‌دهی 31.464، باردهی 9.240 و رشد 6.304 طی می‌کند. همچنین بالاترین تعداد میوه در هر بوته 34.435، بلندترین اندازه 18.176 cm و بیشترین وزن 134.670 گرم و بیشترین میزان باردهی 58.820 تن در هر هکتار نیز با این میزان دوز به عمل آمد. با وجود این، اضافه کردن 1250 گرم کود به سیستم آبیاری نیز تاثیر مثبتی بر تعدادی از مشخصه‌ها، از جمله وزن میوه 149.183 گرم و طول بوته 3.812 متر داشت. محصولات گروه شاهد در تمام مشخصه‌ها نتایج قابل‌قبولی نشان ندادند.
بدون دیدگاه